ТУРКМЕНСКИЕ ЛОШАДИ ЯВЛЯЮТСЯ ПРЕДКАМИ ВСЕХ АЗИАТСКИХ ПОРОД


Выдержки из статьи Т.Рябовой "АХАЛТЕКИНЦЫ ПРЕЖДЕ И ТЕПЕРЬ", 
Журнал "Коневодство и конный спорт" №6, 1982


Все культурное коневодство Азии — от Великой Китайской стены и берегов Инда до Египта на протяжении многих веков складывалось под непосредственным влиянием туркменских лошадей. Особенно велико было их влияние на коневодство Ирана и Турции. Как убедительно доказал В. О. Витт, знаменитые в свое время персидская и турецкая породы лошадей представляли собой в лучших своих особях по существу настоящую туркменскую лошадь в ее чистом виде. Даже арабские коневоды использовали скрещивание с туркменскими жеребцами для повышения роста и резвости своих лошадей. Этот факт признается крупнейшими специалистами по арабской породе.

В чистокровной верховой породе также течет кровь туркменских лошадей. Дарлей Арабиан, один из трех восточных жеребцов-производителей, сыгравших главнейшую роль в создании чистокровной верховой породы, имел исключительное портретное сходство с современной ахалтекинской лошадью. В полукровных породах Европы ахалтекинская лошадь оставила наиболее заметный след через знаменитого Туркмен Атти — одного из родоначальников тракененской породы. Исключительно велико было влияние туркменских лошадей и на наше отечественное коннозаводство. Примером может служить создание донской, орлово-ростопчинской, карабахской, карабаирской, адаевской и других пород лошадей.
В результате целенаправленной селекционной работы туркменский народ в условиях пустынь, в суровых военных походах создал лошадь совершенно отличного от других пород своеобразного типа и экстерьера. По экстерьерным статям ахалтекинскую лошадь невозможно перепутать с представителями других пород лошадей. “Можно сказать с полной определенностью, что в мире нет лошади более эффектной, чем ахалтекинская, особенно если она хорошо выезжена и на ней сидит умелый ездок” (В. А. Щекин, К. И. Горелов).
Для ахалтекинской лошади характерны легкая сухая голова на длинной мускулистой высокопоставленной шее, длинные подвижные уши, живые выразительные глаза со своеобразным “текинским” разрезом, длинная высокая холка, косо поставленная лопатка, длинная спина и поясница, хорошо обмускуленный круп, прочный сухожильно-связочный аппарат, сухие ноги с крепким копытом. Для этой породы лошадей характерна чрезвычайно малая оброслость.
Ни в одной конской породе мира нет такого разнообразия мастей, как в ахалтекинской, от вороной до изабелловой с красивым золотистым и серебристым блеском. Наиболее распространены в этой породе гнедая (38 %), буланая (20,8 %), вороная (14,2 %), серая (12 %), рыжая (9,3 %) и другие масти...
...По образному выражению проф. В. О. Витта, ахалтекинская лошадь — “это последние капли того источникка чистой крови, который создал все верховое коневодство мира”. 


ВОЕННЫЕ УЧЕНИЯ В ТУРКМЕНИСТАНЕ










СПЕЦНАЗ ТУРКМЕНИСТАНА














Л.ГУМИЛЕВ О ТУРКМЕНАХ-СЕЛЬДЖУКАХ В 11 ВЕКЕ



1025 г. - Туркмены, поселенные в Хорасане, разгромлены Махмудом Газневи и ушли в Ирак и в Дихистан

1035 г. - Завоевание туркменами-сельджуками Мерва и Хорасана

1038 н. - Тогрул взял Нишапур и объявил себя султаном

1040 г. - Тогрул разбил Масуда Газневи при Донданекане

1041-1042 гг. - Гузы захватили Хорезм, а сельджуки — Балх, победили Зиярита Ануширвана (Гурган и Табаристан), осадили Рей, Хамадан и Исфаган

1044 г. - Сельджуки изгнали гузов из Хорезма

1047 г.  - Сельджуки подчинили Кирман

1048 г. – Первое вторжение сельджуков в Византийскую Армению

1049 г. –  Сельджуки заняли Седжестан, оттеснив Газневидов в Пенджаб
1051 г. - Сельджуки взяли Исфаган

1054-1055 гг. - Тогрул занял Азербайджан, подчинил мелких князей и взял Багдад с согласия халифа

1056 г. - Тогрул взял Мосул

1058 г. - Мятеж Ибрагима Яннала против Тогрула подавлен Альп Арсланом. Вторжение в Каппадокию и Сирию

1060 г. - Сельджуками подчинен Южный Ирак

1064 г. - Тогрул умер; Альп Арслан вторгся в Грузию и взял Ани в Армении

1071 г. - Вторжение туркменов в Палестину (вождь — Атсиз)

1076 г. - Туркмены взяли Дамаск

1077 г. - Образование Румского султаната

1078 г. - Захват туркменами Никеи. Присоединение Дамаска к султанату

1085 г. - Захват туркменами Смирны

1086 г. - Подчинение Эдессы и Алеппо Мелик-шаху: убит румский султан Кутулмыш

1089 г. - Сульджуки взяли Бухару и Самарканд

1096 г. - Иерусалим держат Артукиды, вассалы Тутуша. Крестоносцы перебиты туркменами

1097 г. - Канглы и туркмены освободили Хорезм (Кутб-ад-дин Мухаммед I). 

Источник: Д.Гумилев «Опыт описания исторического времени. СИНХРОНИЯ. Вторая тетрадь»


GYLYÇLAŞMAGYŇ TÜRKMEN NUSGALARY


Dünýä taryhynyň ähli döwürlerinde goşundaky söweşijileriň ýarag ulanyş ezberligine, ýaraga erk edip bilmek başarnygyna aýratyn üns berlipdir. Türkmenler sowuk hem-de beýleki ýaraglary ulanmakda örän ussat esgerler bolupdyrlar. Türkmenler çagalygyndan başlap ýaraglaryň dürli görnüşleri bilen ýakyndan tanşypdyrlar, köp ýyllaryň dowamynda tutanýerli türgenleşikleri amala aşyryp, ýaragy ulanmagyň ägirt tejribesini toplapdyrlar we ussatlyga ýetipdirler. Harby zehiniň ähli döredijilik ukybyny ulanyp, ruhubelentlik bilen türgenleşen halkymyz ýarag ulanylyşynyň tärlerini kämil öwrenmäge bütin ömrüni sarp edipdirler. Munuň özi türkmenleriň «Uruş» we «Döwüş» sungatlarynyň dürli ugurlaryny ussatlykda öwrenmeklige barýan ýoldaky ädimler bolupdyr. Halk arasynda «Döwüşseň mert bilen döwüş» diýen aýtgy diýseň ýörgünli bolupdyr. Bu halk pähimi biziň nusgawy şahyrlarymyzyň şygyrlarynda hem öz ornuny tapypdyr. Türkmenler üçin söweş ýaraglary ýöne bir söweşde ýa-da goranyşda ulanylýan söweş enjamy bolman, eýsem, ol onuň ýaşaýyş-durmuşynyň, howpsuzlygynyň kämil guraly, harby başarjaňlygynyň we güýç-kuwwatynyň nyşany bolupdyr.
Taryhyň has irki zamanlaryndan gözbaş alyp, asyrlarboýy ýöredilip gelinýän türkmen töresine, ýagny, halkymyzyň milli ýol-ýörelgesine baglylykda, her bir türkmen ýigdiniň harby ýarag-enjamlaryndan ýakyndan habarly bolmagy, olary ulanmagy başarmaklygy hökmany bolupdyr. (Türkmenleriň ýaşan dürli ýerlerine baglylykda ýarag ulanmaklyga ussat kişilere obalarda Turany dilde «Uruşgan», Eýrany dilde «Jeňbaz» diýlipdir.) Şeýle bolanynda, türkmenlere özleriniň häkimliginiň berkararlygyny, syýasy hem-de milli howpsuzlygyny saklamaklyk has aňsat bolupdyr.
Türkmenleriň ulanan ýaraglarynyň içinde gylyjyň ähmiýetli orny bolupdyr. Türkmen begzadalygynyň nyşany hasaplanan gylyç halkyň nesilden-nesle, arkadan-arka geçirip gelen, atadan-ogla miras galdyrylan mukaddes ýaragy, maşgalanyň gymmatly hazynasy bolupdyr.
Gylyç ulanmak sungatyny halkymyz «gylyçlaşma» diýip atlandyrypdyrlar we häzirem şeýle atlandyrýarlar. Milli gylyçlarymyzyň şan-şöhraty türkmeniň goç ýigitleriniň we gylyçlaşmagyň üsti bilen dünýä ýaýylypdyr. Türkmen gylyçlaşmasy dünýäniň beýleki halklarynyň «sablya», «şaşka», «palaşa», «rapira», «şpaga», «espadrona» ýaly ýaraglarynyň käbirleriniň ulanylyşyndan düýpli tapawutlanýandygy ýazylýar, käbirleriniň bolsa peýda bolmagynda türkmen gylyjynyň ähmiýetli ornunyň bardygy sebäpli, onuň oýnalyşynda hem meňzeşligi bardyr. Bu aýdylanlar at üstünde ulanylýan gylyç görnüşindäki sowuk ýaraglara gönüden-göni degişlidir.
Türkmen ýigitleri gylyçlaşma ezberliginiň üsti bilen hormat we şan-şöhrat gazanypdyrlar, beglik derejesine ýetipdirler. Ýagny, özleriniň tiredir boýlarynyň öňbaşçysy bolan beglige ýetipdirler. Hormatdyr şöhrat olara dogduk ýurduny, il-ulusyny, obasyny, Watanyny goramak üçin amala aşyrylan söweşlerde gazanan üstünlikleriniň netijesinde gelipdir. Gylyç oýnamaklykda at alyp, gylyç bilen baglanyşykly meşhurlyk gazanan kişiler maşgalasyndaky täze dogan ogullaryna-da «Gylyçly», «Gylyçarslan», «Gylyçmyrat», «Gylyçnyýaz», «Gylyçdurdy» we şuňa meňzeş atlary-da dakypdyrlar.
Türkmenleriň ýaşan her bir obasynda gylyçlaşmagy öwredýän merkezler bolupdyr. Olarda ýörite ýarag ulanmagy we gylyçlaşmagy öwredýän «uruşgan» diýlen ussat halypalar bolupdyrlar. Çagalara öýlerinde kakasydyr agalary ýaraglary tanadypdyrlar we ýarag ulanmak başarjaňlygyny artdyrmaga ýardam edipdirler. Gylyçlaşma merkezleri bolan türkmen obalarynda ýaraglaryň dürli görnüşleriniň ulanylyşy, esasan hem gylyçlaşmak öwredilipdir. Asylzadalara bolsa çagalygyndan başlap köşklerde gylyçlaşmak we beýleki ýaraglary ulanmaklyga ussat halypalar ýarag ulanmak tärlerini öwredipdirler. Uruşganlygy öwretmekligi «atalyk» wezipesi berilen atabegler ýa-da oba merkezlerinden çykan begler ýerine ýetiripdirler. Atabegler çagalara dünýä dillerini, aýratyn hem söweş we serkerdelik tilsimatlaryny öwredipdirler. Şeýle bolansoň, türkmenler az sanly goşun bilen özlerinden on-ýigrimi esse artyk duşmanlary hem ýeňmegi başarypdyrlar. Olaryň deňsiz-taýsyz ýeňişleri gazanmaklaryna atabegleriň öwreden tilsimatlary kömek edipdir. «Atabeg» boljak, uruşmaga we jeňbazlyga ussat kişiler şazadalara tälim bermek üçin hökümdarlar tarapyndan, emeldarlaryň çagalaryna bolsa uruşganlyga ussat we ýarag ulanmaklyga ezber begler, asylzadalar, begzadalar tarapyndan ýörite saýlanyp alnypdyr we saraýlaradyr köşklere çagyrylyp getirilipdir.
Ussat halypalar, uruşganlar tarapyndan tälim alýanlara gylyçlaşmagyň öwredilmegi hakyky söweşlere ýakyn ýagdaýda geçirilipdir. Türgenleşikler tyglarynda kesiji ýüzi bolmaýan, gylyjyň sudury berlen demirler bilen goraýjy esbaplar geýilmezden amala aşyrylypdyr. Käbir ýaraglaşma merkezlerinde galkan ulanylmandyr, käbir mekdeplerde bolsa ulanylypdyr. Türgenleşiklerde hakyky gylyçlaryň ýerine gylyja meňzedilen agaçlar ulanylypdyr. Oňa türkmenleriň «taýak» diýýändikleri sebäpli, bu türgenleşige ilat arasynda «taýaklaşma» diýlipdir.
Türkmenler gylyçlaşmak hereketlerini pyýada ýagdaýda we at üstünde amala aşyrypdyrlar. Şol sebäpli harby tälim maksady bilen, gylyçlaşma mekdeplerinde gylyç ulanmak bilen baglanyşykly pyýada we at üstünde oýunlar oýnalypdyr. Bu oýunlaryň hatarynda «Taýaklaşma», «Gylyç çaldy» we beýleki pyýada oýnalan hem-de «Çybyk kesdi», «Är agdarma», «Telpek aldy» we beýlekiler ýaly at üstünde oýnalan oýunlary görkezmek bolar.
Dürli görnüşli ýaraglaryň ulanylan türgenleşiklerinde islendik ýaragyň oýnalyşyny ezber öwrenen uruşgan kişi hökmany suratda gylyç oýnamaga ussat bir kişiniň garşysyna çykyp, özüniň mydama ulanýan ýaragy bilen çaknyşmaly bolupdyr. Muňa, uruşganlaryň dürli ýaragdaky çaknyşygy bolandygy üçin, belli bir ýaragyň ady görkezilmän umumylykda «Ýaraglaşma» diýlipdir. Belli bir ýarag bilen çaknyşylan ýagdaýynda, ol şol ýaragyň ady bilen baglylykda: «Taýaklaşma», «Gylyçlaşma», «Pyçaklaşma», «Naýzalaşma», «Jyzalaşma», «Gönderleşme», «Paltalaşma», «Gürzüleşme» we şuňa meňzeş atlandyrmalar bilen atlandyrylypdyr. Ýaragsyz amala aşyrylan «Döwüş» sungatynda bolsa, «Ýumruklaşma», «Depişme», «Süsüşme» ýaly çaknyşyklar bolupdyr.
Özlerine söweşlerde hemra boljak sowuk ýaraglary saýlap alanlarynda gylyjy saýlap alan, gylyjy ezber ulanmakda taryhda meşhurlyk gazanan müňlerçe türkmen ýigitlerimiz, beglerimiz bolupdyr. Meşhur dessany gahrymanymyz Görogly beg hem, «Görogly» şadessanynyň «Kyrk müňler» şahasynda özüne hemra bolan ýigitlerine söweş ýaraglarynyň ulanylyş häsiýetini şygyryň üsti bilen taryplap ýüzlenende türkmen gylyjy barada şeýle diýýär:
«Gylyç aýdar, men alaýam,
Parlap howadan geleýem,
Ganymy iki böleýem,
Ala polat bolan çagda».
Türkmen halkynyň her bir erkek göbekli oglunyň il-ulusyň howpsuzlygy üçin gylyç oýnamaklyga ussat, uruşgan kişi bolmaklygy zerur bolupdyr. Asylzadalaryň, begleriň, batyr ýigitleriň ýarag ulanmaga werziş bolşy ýaly, ömrüni ylahyýete bagyşlan derwüş kişiler-de, maşgalasyny saglam saklamaklyga bagyşlan aýal-maşgalalarda gylyçlaşmagy öwrenmekligi özlerine uýgun görüpdirler. Muňa mysal hökmünde, türkmenleriň göçüp baran dünýäniň dürli künjeklerinde dini wagyz edip ýören türkmen derwüşleriniň hem özlerine mahsus gylyçlaşma mekdepleriniň bolandygyny görkezmek bolar. Halypa şyhlar öz talyplaryna, şägirtlerine özleriniň düşen ylmy we mezhep ýoluny öwretmek bilen bir hatarda, olara ýagy çozan ýagdaýynda ilaty gorap jeňlere gatnaşmaklygy ýa-da syýahat ýolunda garakçydan goranmaklygy we beýleki maksatlar üçin «gylyçlaşmagyň», «pyçaklaşmagyň» we «teberleşmäniň» (teber – söweş paltasy) tärdir usullaryny ýakynlarynyň arasynda bar bolan ussat uruşgana öwretdiripdirler. Olar donlarynyň içinde ýa-da gynynyň daşyna ýaglyk oranyp gizlin göterilen gysga tygly «girme gylyçlary» ulanypdyrlar.
Türkmenlerde gylyçlaşma hereketleri iki görnüşde, atly hem pyýada ýagdaýda amala aşyrylypdyr. Gylyçlaşmagyň bu iki ugry, ulanylyşyna görä ýöriteleşdirilen özboluşly aýratynlygy bilen biri-birinden tapawutlanypdyr.
Pyýada ýagdaýda gylyçlaşmak. Pyýada gylyçlaşmak – jaýlaryň, köşkleriň içinde, meýdanlarda, atly baryp bolmajak ýerlerde, has takygy, at üstünde söweş edip bolmajak ýagdaýlarda amala aşyrylýan ýarag ulanmak hereketidir.
Gylyçlaşmagyň pyýada ýagdaýynda, gylyçlaşýan kişi hüşgär, ünsli, sak bolmaly bolupdyr. Ol garşydaşynyň edýän hereketlerinden gözüni aýyrmandyr. Urşujy çaknyşyk mahalynda elinde taýýar halda saklap duran ýalaňaç gylyjyny islendik wagtda herekete girizip bilipdir. Iki garşydaş biri-biriniň garşysynda ýaraglaryny ulanmaga häzir halda garaşyp durupdyrlar. Olaryň haýsy-da bolsa biri uzak garaşmaga kanagat etmän çala säwlik goýberdigi, beýleki urşujy aýgytlaýjy urgyny amala aşyryp ony heläkläpdir. Gylyçlaşmak örän çakgan hereketleriň üsti bilen amala aşyrylypdyr.
Türkmenleriň diňe pyýada gylyçlaşmagynda ulanylýan emelleriniň sany ýüzlerçe bolupdyr. Olar şu hereketler takyk öwrenilen ýagdaýynda, ýeňiş gazanylyp bilner hasap edipdirler. Ussatlar öz şägirtlerine topulyp bedeniň dürli ýerlerine urgy edip, ýaralamagy öwredipdirler. Her bir mekdebiň ýa-da ussadyň özboluşly ýaralamak usuly bolupdyr.
Käbir gylyçlaşma mekdeplerinde iki gylyçly, ýagny uly we kiçi gylyçly gylyçlaşmak hem öwredilipdir. Şeýle ussatlar çaknyşykda örän howply bolupdyrlar. Taryhda iki (uly) gylyç göteren soltanlarymyz hem bolupdyr. Muňa, Beýik Seljuk türkmenleriniň meşhur soltanlary Togrul begi we Mälik şany mysal görkezmek bolar. Olar iki gylyjy resmi halda göteripdirler. Ol gylyçlaryň biri gylyçlaşmaga ussat bolan uruşgan halypa tarapyndan berlen bolsa, ikinjisi musulmanlaryň halypasy – Abbasylar neberesinden bolan halyf tarapyndan berlipdir. Türkmenlerde, gylyçly ýigitlerden iki gylyçly bolsun ýa-da bir gylyçly bolsun, tapawudy ýok, gylyç oýnamagyň ýokary ussatlygy talap edilipdir. Hatda, ussat gylyçgäriň ýokardan gaçan suw damjasyny gylyjy bilen ikä bölüp, damjalar ýere gaçýança-da gylyjyny gynyna salyp ýetişmeli bolandygy agzalýar.
Atly ýagdaýda gylyçlaşmak. Goja taryhyň menzilleri içinde türkmenleriň esasy harby güýji atly goşunlar bolupdyr. Türkmen ýigitleri bolsa dogabitdi ussat atly goşun esgerleri bolupdyr we at üstünde dürli ýaraglary ulanyp bilipdirler. Bu ýaraglaryň esasylarynyň biri bolsa gylyçdyr. Türkmenler islendik görnüşli gylyçlary at üstünde ulanmagy başarypdyrlar. Atyň üstünde esasan egri gylyçlar ulanylypdyr. Atly gylyçlaşmagyň pyýada gylyçlaşmakdan tapawutlanýan özboluşly tilsimleri, emelleri bolupdyr. Gylyç oýnatmakda atyň çapyp baryş tizligine görä, atlynyň ýerine ýetirmeli usullary we tilsimleri bolupdyr. Çapyp barýan atyň üstünde urulan ýiti gylyç tygynyň atyň gidiş tizligine görä, duşman bedenine degen ýerini ýalmap gitmegi, şol usullaryň bir görnüşidir. Şeýle söweş tilsimleriniň netijesinde çaknyşyklarda ýeňiş gazanylypdyr.
Türkmenleriň atly gylyçlaşmakda ulanan emelleriniň birnäçe görnüşi bolupdyr. Her bir türkmen obasynda atly gylyçlaşmagy ýetginjekleredir ýigitlere öwrediş merkezi bolupdyr. Gylyçlaryň görnüşlerine görä, her merkeziň usulyýeti biri-birinden tapawutlanypdyr. Her obadan öz gylyçlaşma merkezleriniň abraýyny galdyryp biljek, gylyjy ezber oýnap biljek ýigitler çykypdyr. Ussat türkmen ýigitleri gylyçlaşmagy öwreden halypalarynyň şol merkezlere degişli syrly tilsimlerini kämil öwrenip, ony ezberlik bilen ulanypdyrlar hem-de gorap saklapdyrlar.
Halkymyzyň gylyçlaşmaga bolan ussatlygy, söweşjeňlik ukyby, gaýduwsyz batyrlygy we gazanan ýeňişleri türkmenleri harby käre ussat millet hökmünde dünýä tanadypdyr. Hormatly Prezidentimiz hem türkmenleriň geçmişde deňsiz-taýsyz edermenligi, batyrlygy, ýarag ulanmaga ezberligi hem-de gaýduwsyzlygy bilen özlerini dünýä tanadandygyny öz çykyşlarynda yzygiderli belläp geçýär. Mirasa sarpa goýmak, Watany özgertmek ýylynda merdana halkymyzyň şöhratly taryhynyň dabaralanmagy babatda taýsyz tagallalary edýän Gahryman Arkadagymyzyň jany sag, ömri uzak, belent başy aman bolsun!
Kakajan BAÝRAMOW
Türkmenistanyň Ylymlar akademiýasynyň Arheologiýa we etnografiýa institutynyň uly ylmy işgäri.

КАРАВАН-САРАЙ «ДАЯХАТЫН» - ОДИН ИЗ ЛУЧШИХ ОБРАЗЦОВ СРЕДНЕВЕКОВОЙ ТУРКМЕНСКОЙ АРХИТЕКТУРЫ


Джейхун – библейское название великой среднеазиатской реки Амударьи, получившей такое наименование благодаря своему неукротимому нраву. В древности это слово означало «бешеный», «необузданный», и оно очень точно характеризует поведение этой мощной водной артерии. Постоянно меняя русло и размывая берега, река уничтожала многие крепости и селения в своей долине. Название реки Джейхун прочно утвердилось в средневековой арабской географической традиции, вытеснив прежнее, древнегреческое – Окс.

По левому берегу Амударьи тянется старинная караванная дорога из Куняургенча в Амуль – древний город на окраине современного Туркменабата. Академик В.В.Бартольд не без оснований полагал, что именно Амуль благодаря своему выгодному положению у главной переправы на пути из Мерва в Бухару, став самым значительным городом на Амударье, дал нынешнее имя всей реке.

Огромный холм, на котором стояла старая крепость Амуль, включавшая резиденцию местного правителя, является сегодня одним из основных объектов Государственного историко-культурного заповедника «Атамырат». В соответствии с утверждённым Президентом Туркменистана Гурбангулы Бердымухамедовым «Порядком организации охранных зон исторических, археологических, градостроительных, архитектурных и монументальных художественных памятников, объектов природного ландшафта», устанавливающим правила создания и режим содержания таких мест, вокруг Амуля уже завершено оформление границ участка, взятого под опеку государства. Вся территория внутри неё освобождена от посторонних сооружений, которые появились в ХХ веке и сильно исказили исторический пейзаж. 

Археологов ждёт здесь немало важных открытий, ведь Амуль был одним из ключевых звеньев на Великом Шёлковом пути. Возле него находилась, пожалуй, самая удобная переправа на другой берег великой реки, где ещё в средние века выросло селение Фараб. Точно также в местах других переправ расположены останки городов-крепостей: Ходжа-Идат-кала и Кёшк Зухра-Тахир (средневековый Навидах), Атамырат (средневековый Земм) и Керкичи. Таких парных городов по обе стороны Амударьи было немало, но часть их навсегда исчезла в воде, когда бурные речные потоки разрушили берега, а другие ещё не изучены археологами.

В северной части Лебапского велаята двенадцать веков назад, когда Джейхун был гораздо полноводнее, на одном из его высоких берегов появилось монументальное здание, которое можно увидеть и сегодня. Оно известно под названием Даяхатын. Много веков оно служило в качестве караван-сарая, где останавливались на отдых торговые караваны, но изначально функция его была совсем другой.

Одиноко стоящее на краю пустыни, это величественное сооружение было построено в центре квадратной крепости в начале IХ века по приказу Тахира ибн Хусейна, основателя династии Тахиридов, чья столица располагалась в Мерве. Оно предназначалось для арабского военного гарнизона в ту эпоху, когда в Средней Азии шло распространение новой религии – ислама.

Почти через двести лет, в эпоху Великих Сельджуков, Даяхатын использовался уже для иных целей. Внутри крепости была осуществлена, как сказали бы теперь, модернизация центрального здания: его облицевали жжёным кирпичом, что отвечало вкусам и стилю того времени. В таком виде, с небольшими переделками в более поздние периоды, оно и сохранилось до наших дней.

В XI-XII веках обновлённый и благоустроенный Даяхатын превратился в место отдыха сельджукских султанов, которые часто останавливались здесь во время боевых походов или соколиной охоты. Эти стены помнят братьев Тогрулбека и Чагрыбека, Алп-Арслана, Меликшаха и его сына – султана Санджара.

На территории Туркменистана среди уцелевших постоялых дворов нет равного ему по художественному совершенству. Лишь в соседнем Узбекистане единственный подобный памятник архитектуры той поры может быть поставлен в один ряд с Даяхатын: это Рабат-и Малик – степная резиденция Караханидов на главной трассе между Самаркандом и Бухарой.


Даяхатын – единственный памятник в этой зоне, чья сохранность такова, что без труда позволяет представить его целостный образ и даёт современным реставраторам возможность восстановить почти все утраченные части здания и элементы декора без каких-либо домыслов, на строго научной основе, опираясь на существующий оригинал. Консервацию и частичную реконструкцию утраченных элементов караван-сарая на протяжении нескольких последних лет осуществляют специалисты Национального управления Туркменистана по охране, изучению и реставрации памятников истории и культуры с бригадой мастеров из Государственного историко-культурного заповедника «Атамырат».

Немалый объём реставрационных работ они выполнили и на других знаменитых памятниках Лебапского велаята. Прежде всего, это многовековой архитектурный комплекс Астана-баба и расположенный неподалеку от него мавзолей XI века Аламбердар, а также несколько туркменских медресе XVIII-XIX веков, в том числе Идрис-баба в Халачском этрапе, где начинал учёбу великий Махтмукули Фраги, крепость Солтаннияз-бай и другие.